NNerwice to grupa zaburzeń psychicznych, w których dominującą rolę odgrywają objawy lękowe, depresyjne oraz somatyczne. Termin “nerwica” jest historyczny i obecnie rzadko używany, zastępowany jest bardziej precyzyjnymi nazwami zaburzeń, takimi jak zaburzenia lękowe i tu fobia społeczna, zespół lęku uogólnionego, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub zespół stresu pourazowego; zaburzenia depresyjne i tu epizod depresyjny, dystymia; zaburzenia somatyczne i tu zaburzenia konwersyjne.
Nerwice charakteryzują się występowaniem objawów fizycznych, takich jak bóle, zaburzenia wegetatywne(niepokój, kołatanie serca, duszność, nadpotliwość, suchość w ustach), osłabienie, bez podłoża organicznego. Towarzyszy im silny komponent psychologiczny – lęk, napięcie, depresja.
Etiologia nerwic jest złożona – czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne odgrywają ważną rolę. Ważne są m.in. podatność osobnicza, doświadczenia z dzieciństwa, stresujące wydarzenia życiowe.
Leczenie nerwic obejmuje najczęściej psychoterapię, a także farmakoterapię w celu redukcji objawów lękowych i depresyjnych.
Dzisiaj mówimy o zaburzeniach psychosomatycznych, podkreślając silne sprzężenie między sferą psychiczną i fizyczną. Holistyczne podejście, uwzględniające biologiczne, psychologiczne i społeczne aspekty jest kluczowe w terapii i daje podstawy aby poprawić stan zdrowia i jakość życia.